![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
|
![]() Πρόκειται για το παλιότερο μοναστήρι του Νομού Έβρου, μετόχι της Μονής Ιβήρων του Αγ. Όρους Άθω. Οι Ιβηρίτες Πατέρες εμπλούτισαν το μετόχι τους με την εικόνα της Παναγίας Πορταϊτίσσης και με το Άγιο Λείψανο (δεξί πόδι του Αγίου Χαραλάμπους). |
![]() |
Η Χάρη των θαυμάτων της Αγίας Εικόνας και του ιερού Λειψάνου, κατέστησαν τη Μονή πόλο έλξης των πιστών της ευρύτερης περιοχής της Θράκης και γρήγορα την ανέδειξε σε θρησκευτικό και εθνικό κέντρο τους. Οι ηγούμενοί της έγιναν οι κύριοι εμψυχωτές-ενσαρκωτές της λειτουργίας της ως τόπου γνωριμίας, συναδελφώσεως και ενότητας, προς διατήρηση της εθνικής συνειδήσεως και επίτευξη του ανωτέρου σκοπού της ελευθερίας. Στη Μονή λειτουργούσε και κρυφό σχολειό, με την οργάνωση των μοναχών. Πατέρες της Μονής, όπως: ο ηγούμενος Πορφύριος και ο μοναχός Νεόφυτος, έγιναν παράδειγμα θυσίας στο βωμό της πίστεως και της πατρίδας. Ύστερα από πολλά χρόνια ερημώσεώς του το πρώην ανδρικό μοναστήρι μετετράπη σε γυναικείο κατά τη δεκαετία του 1980 από τον αγειορίτη Αρχιμανδρίτη Δωρόθεο, ο οποίος και το στελέχωσε με μοναχές. Ο ξαφνικός θάνατος του Δωροθέου δημιούργησε πνευματική ανασφάλεια στην αδελφότητα η οποία αμέσως σταθεροποιήθηκε με την ηγουμένη Ισιδώρα και την εν τω μεταξύ μετατροπή της Μονής Ιβήρων σε κοινοβιακή Μονή. Οι εγκαταστάσεις της Μονής επεκτάθηκαν και εξωραϊσθησαν. ![]() Σήμερα οι μοναχές ασκούν τα διακονήματα της ιεροραπτικής και της κεντητικής αμφίων καθώς και της αγιογραφίας. Η πανήγυρις της Μονής τελείται στις 23 Αυγούστου, στα 9μερα της Κοιμήσεως και το τηλέφωνο της Μονής είναι και 51.388. ![]() |