τον Έβρο απαντώνται έθιμα κυρίως αγροτικά που είναι χαρακτηριστικά της Θράκης. Το κυριότερο από αυτά ονομάζεται "Μπέης" ή "Καλόγερος" ή "Βασιλιάς" και λαμβάνει χώρα κατά την διάρκεια της αποκριάς και συγκεκριμένα την Δευτέρα της Τυρινής ή την Καθαρή Δευτέρα. Είναι ένα έθιμο που σχετίζεται με την καλλιέργεια της γής, την σπορά και τον θερισμό. Ένα δεύτερο έθιμο είναι αυτό της "Καμήλας" ή "Τζιαμάλας" που αναβιώνει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ή των Χριστουγέννων. Ένα άλλο πρωτοχρονιάτικο έθιμο του Έβρου είναι η Σούρβα. Στόχος του εθίμου είναι να υπάρχει υγεία και καλοχρονιά σε όλα τα σπίτια της περιοχής.
ημαντικό κομμάτι της λαογραφίας αποτελούν οι παραδοσιακές στολές. Αν και τα βασικά τμήματα της στολής είναι ίδια από χωριό σε χωριό διαφέρουν συνήθως τα χρώματα. Οι ανδρικές αποτελούνται από το πουτούρι (βράκα σκουρόχρωμη), το ζωνάρι(μήκους περίπου 3 μέτρων) την φανέλα, το αντερί (λευκό βαμβακερό πουκάμισο), το σακάκι και το κάλυμμα της κεφαλής. Στα πόδια φορούσαν ειδικά ποδοπάνια αντί για κάλτσες και από πάνω τα τσαρούχια. Oι γυναικείες στολές είχαν το πουκάμισο (συνήθως από δαντέλλα), το μεσοφόρι, το ζητούνι (εσωτερικό γιλέκο), την μπλούζα, το κοντογούνιμ, την ποδιά (υφαντή στον αργαλειό) και την μαντήλα.
αρακτηριστικοί παραδοσιακοί χοροί του Έβρου είναι ο ζωναράδικος, η σουφλιωτούδα, ο χασάπικος, ο ταπεινός κλπ. Τέλος μνεία πρέπει να γίνει στα λαϊκά μουσικά όργανα όπως η γκάιντα και το καβάλι (μακριά φλογέρα). Παίζονται ακόμα το ούτι, το κλαρίνο, το βιολί και το λαγούτο.